προλιμοκτονώ

-έω, Α

(μόνο το παθ.) προλιμοκτονοῡμαι, -έομαι

α) υποφέρω από λιμό προηγουμένως

β) πεθαίνω από την πείνα προηγουμένως.

[ΕΤΥΜΟΛ. < προ-* + λιμοκτονῶ «πεθαίνω από πείνα»].